ز هرگونه‌ای چند نخچیر داشت

همی رفت و ترکش پر از تیر داشت

یکی نغز پولاد زنجیر داشت

نهان کرده از جادو آژیر داشت

دو پیکان به ترکش یکی تیر داشت

به دشت اندر از بهر نخچیر داشت

هزار و چهل چوب و شمشیر داشت

که دیبای در بر زره زیر داشت

بکین ترک چشمش پی شیر داشت

کمان ز ابروان در مژه تیر داشت

شتابنده خنگی که در زیر داشت

بدو داد کو زهره شیر داشت

سام که سیمرغ پسر گیر داشت

بود جوان گرچه پسر پیر داشت

قرب پانصد پیل در زنجیر داشت

عالمی القصه دار و گیر داشت

نوای مغنی چه تأثیر داشت

که دیوانه نتوان به زنجیر داشت

تا مرا عشق بلند اقبال در زنجیر داشت

پیچ و تاب من شکوه جوهر شمشیر داشت

سینه ام هرگز ز داغ گلرخان خالی نبود

این بیابان آتشی دایم ز چشم شیر داشت

در گلستانی که عمر ما به دلتنگی گذشت

[...]

پیر آن باشد که ایمان پیر داشت

نی که مو چون شیر و دل چون قیر داشت

محمد یکی باره، در زیر داشت

که جوش پلنگ و دل شیر داشت