سر مرد تازی به دام آورید

چنان شد که فرمان او برگزید

خورش‌ها ز کبک و تذرو سپید

بسازید و آمد دلی پر امید

سیه گشت رخشنده روز سپید

گسستند پیوند از جمّشید

دو پاکیزه از خانهٔ جمّشید

برون آوریدند لرزان چو بید

که گر از من این داستان بشنوید

شودتان دل از جان من ناامید

ز کشور به نزدیک خویش آورید

بگفت آن جگرخسته خوابی که دید

که کس در جهان گاو چونان ندید

نه از پیرسر کاردانان شنید

خردمند مام فریدون چو دید

که بر جفت او بر چنان بد رسید

که هر کاو نبید جوانی چشید

به گیتی جز از خویشتن را ندید

مگر کز شمار تو آید پدید

که نوبت ز گیتی به من چون رسید

سپهبد به گفتار او بنگرید

شگفت آمدش کان سخن‌ها شنید

که چون کاوه آمد ز درگه پدید

دو گوش من آواز او را شنید

بسی کردشان نیز فرخ امید

بسی دادشان مهتری را نوید

فریدون ز بالا فرود آورید

که آن جز به نام جهاندار دید

بیآمد چو پیش سپهبد رسید

سراسر بگفت آنچه دید و شنید

به کوه اندرون تنگ جایش گزید

نگه کرد غاری بنش ناپدید

ز سالش چو یک پنجه اندر کشید

سه فرزند‌ش آمد گرامی پدید

یکایک ز ایران سراندر کشید

پژوهید و هرگونه گفت و شنید

ز دهقان پر مایه کس را ندید

که پیوستهٔ آفریدون سزید

فرستاده را زود جایی گزید

پس آنگه به کار اندرون بنگرید