آن به که درم خریدهٔ تو

سرمه نبَرَد ز دیدهٔ تو

ای پردهٔ پندار پسندیدهٔ تو

وی وهم خودی در دل شوریدهٔ تو

هیچی تو و هیچ را چنین میگویی

به زین نتوان نهاد در دیدهٔ تو

برای آن چنین بگزیدهٔ تو

که ملک آخرت نشنیدهٔ تو

جگر در خون بسی گردیدهٔ تو

چنان نیست این که اندیشیدهٔ تو

چه گر عمری بخون گردیدهٔ تو

مثالی مثل این نشنیدهٔ تو

تو پنداری که چیزی دیدهٔ تو

ندیدستی تو و نشنیدهٔ تو

بده جامی بدین شوریدهٔ تو

که او اینجاست صاحب دیدهٔ تو

نه آنست آنچه اندیشیدهٔ تو

چه گر عمری بخون گردیدهٔ تو

ای مقام عشق را نادیده تو

زین سخن بوئی عجب نشنیده تو

گفت آن کو بود گزیده تو

نیست جز نقش نو کشیده تو

گریم به سر بریدهٔ تو

یا جسم به خون تپیدهٔ تو