عمر کوته چو عمر مور و مگس

اَمَل افزون ز عمر ده کرگس

رنجه دارنده کم زید چو مگس

هست کم رنج از آن زید کرگس

دور بینان سفله چون کرگس

روی شویان دیده‌کش چو مگس

بخورد چشم او چو نوش مگس

چشم دیگر کسان خورد کرگس

سزد که تا جور آید به بوستان نرگس

که هست بر چمن باغ مرزبان نرگس

به خنده زان چو ستاره سپید دندان است

که زرد کرد دهان را به زعفران نرگس

نمود در نظر سعد چهره چون که بدید

[...]