تا زنده‌ام مرا نیست جز مدح تو دگر کار

کشت و درودم اینست، خرمن همین و شد کار

نیاسود لشکر زمانی ز کار

ز چوگان و تیر و نبید و شکار

فرو ماند اسپ و دلاور ز کار

یکی را نبد چنگ و بازو به کار

نیاید ترا پوزش اکنون به کار

بپرداز جای و برآرای کار

چنان چون بود مردم ترسکار

برآید به کام دل مرد کار

ز دشت اندر آید ز بهر شکار

من اینجا فتاده چنین نابکار

بیاراستی چون ببایست کار

نگشتی نهانش به کس آشکار

روز پیکار و روز کردن کار

بستدندی ز شیر شرزه شکار

ز گردش شود گردگی آشکار

نشانست پس کرده بر کردکار

اگر بس بدی دیدن آشکار

ز بُن نامدی دیدن دل به کار

دمان شیر مرگست و ما ورزکار

همان چرخ و دریا و در کشت کار

گرفتند از آن زنده چندی شکار

مگر از پی کشتی آید به کار

هر آن کاو به نیکی نهان و آشکار

دهد پند و او خود بود زشتکار

که شه بر همه بد بود کامکار

چو گردد پشیمان نیاید به کار

برآسای یک هفته تا روی کار

ببینیم و پاسخ کنیم آشکار

ترا تیر افگنی بینم به هر کار

به نخچیر و به بازی نه به پیکار

برفتند هر دو به سوی شکار

نبدشان به غیر از شکار هیچ کار

بدزدید رستم سر از روی کار

وگرنه سر از تیغ گشتی فکار

که هر روز بودی به عیش و شکار

نبودش به غیر از شکار هیچ کار

همه کشته و خسته و دل فکار

تو گویی نباشد کسی آشکار