بیاراست آخر به سنگ اندرون

ز پولاد میخ و ز خارا ستون

همی ریخت از دیده پالوده خون

همی خواست آمرزش رهنمون

کجا آذر تیز برزین کنون

بدانجا فروزد همی رهنمون

یکی پهلوانی به پیش اندرون

که سالش ده و دو نباشد فزون

دو بازو به کردار ران هَیون

بَرش چون بَرِ پیل و چهره چو خون

دو بازو و رانش ز ران هیون

همانا که دارد ستبری فزون

هرآنگه که تشنه شدستی به خون

بیالودی آن خنجر آبگون

خردمند مردم چه گوید کنون

خوی شرم ازین داستان گشت خون

زنی بود با او سپرده درون

پر از جادوی بود و رنگ و فسون

یکی دشت با دیدگان پر ز خون

که تا او کی آید ز آتش برون

برین داستان زد یکی رهنمون

که مهری فزون نیست از مهر خون

شما بازگردید تا من کنون

بپیچم یکی دل برین رهنمون

برانگیخت برسان آتش هیون

کزین سان سخن راند با رهنمون

چرا نه به فرمانش اندر نه چون

خرد کرد باید بدین رهنمون

برفتی ز هر سو یکی جوی خون

سراپرده و خیمه گشتی نگون

یکی شاهزاده به پیش اندرون

جهان دیده با وی بسی رهنمون

به نزد سیاوش فرستم کنون

یکی مرد پردانش و پرفسون

همی دست یازید باید به خون

به کین دو کشور بدن رهنمون

مرا نیز خویشی‌ست با او به خون

همش پهلوانم همش رهنمون

به تو رام گردد زمانه کنون

برآساید از جنگ وز جوش خون