وزو بچهٔ شیر بیرون کشد

همه پهلوی ماه در خون کشد

گر ایدونک زین روی جیحون کشد

همی دامن خویش در خون کشد

بترسید کش پوست بیرون کشد

تنش را بدان کینه در خون کشد

سخن مرد را سر به گردون کشد

سخن کوه را سوی هامون کشد

درم مرد را سر بگردون کشد

درم کوه را سوی هامون کشد

که جوشنش پیل ار به هامون کشد

به گردن نتابد به گردون کشد

هر مصور کان جمال و صورت موزون کشد

حیرتش گیرد که ناز و غمزه ی او چون کشد

تشنهٔ وصلت ز دست ساقیان چشم و دل

کاسه‌های خون بیاد آن لب میگون کشد

وقت آن مست محبت خوش که در بزم وصال

[...]

آن مهار بختی گردون کشد

مهر ومه را از زمین بیرون کشد