بیاراست آن را به دیبای روم

ز گوهر بر و پیکر از زر بوم

برفتند باز آن دو بیداد شوم

یکی سوی ترک و یکی سوی روم

هر آن کس که از لشکر چین و روم

بریزند خون و بگیرند بوم

رسید آنگهی تنگ در شاه روم

خروشید کای مرد بیداد شوم

غلامان رومی به دیبای روم

همه گوهرش پیکر و زرش بوم

بفرمود کز نامداران روم

کسی کاو بنازد بران مرز و بوم

چنین لشکری باید از مرز روم

که آیند با من به آباد بوم

هرآنگه که خشم آورد بخت شوم

کند سنگ خارا به کردار موم

که از داد شه گشت آباد بوم

ز دریای چین تا به دریای روم

به گرسیوز آید همی بخت شوم

شود کشته بر دست سالار روم

ز توران زمین تا به سقلاب و روم

نماندند یک مرز آباد بوم

که گر آگهی یابد آن مرد شوم

برانگیزد آتش ز آباد بوم

از آن پس فرستاد کسها به روم

به هند و به چین و به آباد بوم

همی گشت یک هفته بر گرد روم

همی کار جست اندر آباد بوم

به آیین این شد پی افگنده روم

تو راهی مگیر اندر آباد بوم

چنین گفت میرین برین زادبوم

جهان آفرین تا پی افگند روم

وزان اختر فیلسوفان روم

شگفتی که آید بدان مرز و بوم

سخن گوید از فیلسوفان روم

ز آباد و ویران هر مرز و بوم

که میرین شیر آن سرافراز روم

ز گرگ دلاور تهی کرد بوم

اگر کم کنی اژدها را ز روم

سپارم ترا دختر و گنج و بوم