با پری پیکر بتی کش چهره چون حوری بود

خوش بود پیوند خاصه کز پری دوری بود

تندرستی خوشتر آن کش بیش بیماری بود

وصل جانان خوشتر آن کش بیش مهجوری بود

کام و دام عاشقی نزدیکی و دوری بود

[...]

ز گورانْ سرافراز گوری بوَد

که با فحلی‌اش دست زوری بود

شمع آمد و گفت: دولتم دوری بود

کان شد که مرا پردهٔ زنبوری بود

نوری که از او کار جهان نور گرفت

زان نور نصیب من همه نوری بود

آنک در جانش چنین شوری بود

در دلش کی کینهٔ موری بود

عکس عبدالله همه نوری بود

عکس بیگانه همه کوری بود

نه دوری دلیل صبوری بود

که بسیار دوری ضروری بود

تا دویی باقی بود دوری بود

جان اسیر داغ مهجوری بود

فتنه ای گر هست در دوری بود

باکی ار باشد زمهجوری بود

چاشنیِ وصل ز دوری بُوَد

مختصری هِجر ضَروری بُوَد