ز بهر آنکه بخت شور داری

دو گوش و چشم کر و کور داری

مرا در کار خود رنجور داری

کِشی در دام و دامن دور داری

تو مال و ملک و زرّ و زور داری

نمک باید چو من گر شور داری

چو دُرّ و گوهر منثور داری

چرا از سلک نظمش دور داری

چرا گل راز خود مهجور داری

ز نزدیکانت دامن دور داری

در این بحر معانی شورداری

قوی عشقی عجب با زور داری

حقیقت جان تو هم این نور داری

از او این عزّ و این منشور داری

مرا چند آخر از خود دور داری؟

دلم را در هم و رنجور داری

روا داری که با آن روی چو شمع

شب تاریک ما بی نور داری

میان داری چو زنبوران کافر

[...]

خدایا دارم از لطف تو امید

که ملک عیش من معمور داری

بگردانی بلای زهد از من

قضای توبه از من دور داری

مگر در باغ یک منظور داری

نشانِ نرگسِ مخمور داری