گریزند مردم ز ما دورتر

ز ما نیز گردند رنجورتر

بعد از آن چون شد از آنجا دورتر

عاشقی را دید ازو مخمور تر

سرورا در خدمتت کردم سفر

تا شوم از دیگران منظورتر

خود ندانستم گزین گونه شوم

دم بدم ز انعام تو مجهورتر

آنکه ترک خدمتت کردست هست

[...]

هرکه دوراندازتر او دورتر

وز چنین گنجست او مهجورتر

ز من هر زمانی شود دورتر

درونش ز عشق است مهجورتر

هر که دور اندازتر او دورتر

وز چنین گنجی بود مهجورتر

از عدم هر لحظه گردی دورتر

هم هلالت می‌شود پُر نورتر

چشم ها از سرمه اش بی نور تر

بندهٔ مجبور ازو مجبور تر