دوا کن دردمند خود دوا کن

بجامی حاجت جانم روا کن

مهمان شماعیم نظر با ما کن

مهمانی یاران لب چون حلوا کن

می‌خواستی و چراغ، نی، حاجت نیست

امشب که چراغ وا کنی رو وا کن

امید شکستگان روا کن

درد دل خستگان دوا کن

از هواهای نفس خود وا کن

هر صفت را به ضد مداوا کن

که ای خود کام کام من روا کن

به وصل خویش دردم را دوا کن

بگفتا حاجت او را روا کن

اگر دردیش هست آن را دوا کن

به شیعیان در الطاف و مرحمت واکن

یکان یکان همه را نزد خویش ماوا کن