کز ایران نمانم یکی نیزه‌دار

کنم زنده کاووس کی را به دار

چو نه سالار بودی نه سپهدار

دلم را روز و شب بودی نگهدار

تو طفل رهی و فتنه رهدار

شمشیر ببین و سر نگه‌دار

مرا معصوم خواه و بی گنه دار

گناهی کان رود زانم نگه دار

به سر برش و مرغان همه سایه‌دار

همان پیش او هر زمان پرده‌دار

با اهل صفاش رو به ره دار

وز دست معاندان نگهدار

چو داری چشم، چشم خود بره دار

دلت دادند، دلها را نگهدار

عاجز بود ز حفظ عنان دست رعشه دار

وقت شباب دامن فرصت نگاه دار

از صحبت خامان، دل آگاه نگه دار

این آینه را در بغل از آه نگه دار

شب را اگر از مرده دلی زنده نداری

جهدی کن و دامان سحر گاه نگه دار

از آه بود راهی اگر هست به مقصود

[...]

دل از منزل تهی کن پا بره دار

نگه را پاک مثل مهر و مه دار

متاع عقل و دین با دیگران بخش

غم عشق ار بدست افتد نگه دار

گویم سخن پخته و پرورده و ته دار

از منزل گم گشته مگو پای بره دار