چنین داد پاسخ که تهمینه‌ام

تو گویی که از غم به دو نیمه‌ام

وز آنجا که از عشق بیچاره‌ام

ولی بنده سرو آزاده‌ام

بپرسید از وی که من خود که‌ام؟

در این پهن گیتی ز بهر چه‌ام؟

اگر من نه روزی‌دهم، پس چه‌ام؟

وگر نه خدای جهانم، که‌ام؟

من نمی‌دانم که من اهل چه‌ام

یا کجاام یا کدامم یا که‌ام

من که میکائیلم اینجا برچه ام

شوق حق را عشق دین را خود که ام

ای خدا گر او منم پس من چه ام

ور منست او او نگوید من که ام

هر چه ادراک آن کند افهام

یا بود در تصور اوهام

حج من سوی تو آمد طوف کویت کعبه‌ام

دیدن دیدار تو باشد صفا و مروه‌ام

جامه احرام من باشد تجرد از هوا

لازم درگاه تو بودن همیشه وقفه‌ام

حاجیان را گرچه باشد هدیه بد نه پیش تو

[...]

خانه گر از توست من اینجا که‌ام؟

خفته به سرداب ز بهر چه‌ام؟

خانه گر از توست من اینجا که‌ام؟

خفته به سرداب ز بهر چه‌ام؟