یکی شاخ نرگس به تای درم

خریدی کسی زان نگشتی دژم

فرستمش یکساله زر و درم

نداریم فرزند او را دژم

بگفتند هرگونه از بیش و کم

ببردند قرطاس و مشک و قلم

گهر هست و دینار و گنج درم

چو باشد درم دل نباشد به غم

ازو شادمان شنگل و دل به غم

گهی تازه‌روی و زمانی دژم

نشستند یک روز شادان بهم

همی رفت هرگونه از بیش و کم

دو شاه و دو لشکر رسیده بهم

همی رفت هرگونه از بیش و کم

ز باد آمده باز گردد بدم

یکی داد خواندش و دیگر ستم

ز میدان خروشیدن گاودم

شنیدند و آوای رویینه خم

نشستند دانش‌پژوهان به هم

سخن رفت هرگونه از بیش و کم

خروشان شد آن نرگسان دژم

همان سرو آزاده شد پشت خم

گزیتی نهادند بر یک درم

گر ای دون که دهقان نباشد دژم

گزیت رز بارور شش درم

به خرما ستان بر همین بد رقم

کسی بر کدیور نکردی ستم

به سالی به سه بهره بود این درم

همان گر نبارد به نوروز نم

ز خشکی شود دشت خرم دژم

ز گیتی ندیدی کسی را دژم

ز ابر اندر آمد به هنگام نم

جهاندار نپسندد از ما ستم

که باشیم شادان و دهقان دژم

فرستاده با او نزد هیچ دم

دژم دید پاسخ بیامد دژم

برآمد ز در نالهٔ گاودم

خروشیدن نای و روینیه خم

وزان جایگه نالهٔ گاودم

شنیدند و آواز رویینه خم