بسا مرغ را کز چمن گم کنند

قفس عاج و دام از بریشم کنند

بر او بند و زنجیر محکم کنند

وز او آب و نانی فراهم کنند

تن‌شناسان زود ما را گم کنند

آب‌نوشان ترک مشک و خم کنند

چشمها را گوی کاین ناز و کرشمه کم کنند

ور نه ترسم عالمی را خسته و در هم کنند

هم شکاف جان کنند و هم بسی خون دل آب

شانه و آبی که زلفت را خم اندر خم کنند

مرهم از لبهات می جویم بدین جان فگار

[...]

بکردند آنچه اهل ماتم کنند

که بدرود شاهان عالم کنند

کاش آن کسان که پرسش بیمار غم کنند

چون تیغ بی‌مضایقه زخمی کرم کنند

بامید لشکر فراهم کنند

که آرایش مسند جم کنند

تا بر او اظهار دانش کم کنند

از تواضع سجدة آدم کنند

گنج در ویرانه ها مدغم کنند

تا نهان از چشم نامحرم کنند

لیک در ایران وزیران قصد جان هم کنند

هر به روزی چند سور ملک را ماتم کنند