من از هجران تو با غم نشسته

تو با بدخواه من خرم نشسته

بر دایه دلی پر غم نشسته

ز خجلت بر گلش شبنم نشسته

گهی با هم گهی بی هم نشسته

گهی هم غم گهی همدم نشسته

سپیده دم صبوحی دم نشسته

بروی روز بر شبنم نشسته

تا دل ز توام به غم نشسته

جان در گذر عدم نشسته

بر خاک در تو من مقیم

مانند سگ حرم نشسته

هر کس که بدید حسن رویت

[...]

در خون منم، ای صنم، نشسته

وز عشق تو در الم نشسته

مانند تو دلبری به خوبی

در ملکت حسن کم نشسته

آن ابروی شوخ دلربایت

[...]

ماییم و دلی به غم نشسته

روزان و شبان دُژم نشسته

هر کس پی شادیی گرفتند

ما با غم او به هم نشسته

خلقی ز غم دهان تنگش

[...]