گر دوست مرا به کام دشمن دارد

یا خسته دل و سوخته خرمن دارد

گو دار کزین جفا فراوان بیش است

آن منت غم که بر دل من دارد

به معالجت تن من زتو جز الم ندارد

به سرت که جز بر آتش دل من قدم ندارد

دل خود مدار گفتی به غم ای به حسن خرم

بنمای آن دلی کو ز غم تو غم ندارد

چو یوسف هیچ دل محکم ندارد

زلیخا نیز این دل هم ندارد

چه ماتم چه عروسی غم ندارد

که او زین کرم خاکی کم ندارد

بجز تو هیچ درعالم ندارد

که دیدار تو جز دردم ندارد

هر خسته که در مصطبه مسکن دارد

دودی زمن سوخته خرمن دارد

هر جا که سیه گلیم و آواره دلی است

شاگرد من است و خرقه از من دارد

نگار از حال زارم غم ندارد

به ریش خاطرم مرهم ندارد

طبیب سنگ دل دانم که در دست

به یک مو داروی دردم ندارد

دل مسکین من در درد دوری

[...]

ز هجرم جز دل پر غم ندارد

به زخم از وصل من مرهم ندارد

کدامین جلوه یارب اختیار این چمن دارد

که ما را در طلسم سایه سرو و سمن دارد

ز تاراج غمش راهی به دلها کرده ام پیدا

نگاهش سرگران با هر که می گردد به من دارد

خوش ست آن که با خویش جز غم ندارد

ولی خوشترست آن که این هم ندارد

قوی کرده پیوند ناسور پشتش

گرانمایه زخمی که مرهم ندارد

سرابی که رخشد به ویرانه خوشتر

[...]

بی نصیب از آبرو باشد به گیتی

هر که او دینار یا درهم ندارد

و آنکه از فرزند بی بهره است بی شک

دیده روشن دل خرم ندارد

هرکه را نبود درین گیتی برادر

[...]