سر برون پر زخط فرمانش

جهد کن تا کنی مسلمانش

یا شکل عطارد از کمانش

تیری است که زد بر آسمانش

مه نَو چون بدیدی ز آسمانش

زدی چون مَشک زانو هر زمانش

که شاهی بود گیتی زیر فرمانش

همه عالم مسلّم چون سلیمانش

خط تو که خوانند خط ریحانش

سنبل نکشد سر ز خط فرمانش

گر در رخ تو کج نگردد صورت چین

نقاش بانگشت کشد چشمانش

آگه چو شدند همدمانش

در خلوت راز محرمانش

استادی عشق بی امانش

فی الحال کُشد به خر کمانش

نام آمده صاحب الزمانش

در قبضه زمین و آسمانش