دلم از یاد قدس دین خوش کن

نسبت باد و خاکم آتش کن

بعد از این کارهای با هُش کن

وز دعای بدم فرامُش کن

طلسم و بند بر نجات نشکن

نمود جوهر ذرات بشکن

ورنه هم عود ما بر آتش کن

شب ما ناخوشیست، شب خوش کن

رو به دیدار روح دل خوش کن

گندم و میوه را برآتش کن

ز بت روی برتاب و هم برشکن

ببخشم به تو خاور و تاشکن

کریمی را به بخت دور خوش کن

متاع خویش او را پیشکش کن

عرش را ثابت کن آنگه نقش کن

ورنه بگذر ترک نقش و عرش کن

نگارا زخم دل را مرحمش کن

ترحم بر هجوم ماتمش کن

شده بسیار بار درد و داغم

اگر داری سر یاری سر یاری کمش کن

سر بیگانگی دارد وصالت

[...]

محبت به اطفال داریوش کن

دمی سایه‌شان از پر خویش کن