به گیتی کسی چون سیاوش نبود

چنو راد و آزاد و خامش نبود

از ایشان جز از کام و رامش نبود

کسی را چنان رای و دانش نبود

زانکه نقاش بود و نقش نبود

استوی بود و عرش و فرش نبود

بی‌روش روی پرورش نبود

کاین کشش نبود آن چشش نبود

لعل لبت ار به بوسه سرکش نبود

از دست تو یک پای بر آتش نبود

جانا به لب مسیح وآنگاه به چشم

کار ملک الموت کنی خوش نبود

روی نیکو باطن روشن بود

خود بهشت دانشش گلشن بود

ملک دید نقشی که جانش نبود

از او آنچه می‌جست آتش نبود

آن شب آفاق همچو گلشن بود

شب نبود آن، که روز روشن بود