زمینی کاو تو را پَروَردْ خَوش باد؛

در او مَردُم همیشه شاد و گَش باد.

گوشت سوی عاقلان غافل‌وش باد

چشمت سوی صوفیان دردی کش باد

بی روی تو آب دیده‌ها آتش باد

بی وصل تو روز نیک را شب خوش باد

آن شبم خوابگه بر آتش باد

که ز دل گویمت شبم خوش باد

پیوسته خرابات ز رندان خوش باد

در دامن زهد و زاهدی آتش باد

آن دلق به صد پاره و آن صوف کبود

افتاده به زیر پای دُردی‌کش باد

پیوسته خرابات ز رندان خوش باد

در دامن زهد زاهدان آتش باد

آن دلق دو صد پاره و آن صوف کبود

افتاده بزیر پای دردی کش باد

پیش تو زهره درکشاکش باد

قبضه مشتری کمان کش باد

آفتاب شراب مجلس تو

بر کف ساقیان مهوش باد

مردم دیده مسافر من

[...]

خورشید غلام آن رخ مه وش باد

تیرستم ترا دلم ترکش باد

در خاک در تو مرد خوش خوش دل من

یا رب که دعا کرد؟ که خاکش خوش باد

بزرگوارا روزت همیشه نوروزست

چو وقت گل همه اوقات عمر تو خوش باد

بدامن تو هر آنکو گلی فشاند بقصد

بسان گل همه عمرش زخار مفرش باد

چو لاله هر که برت رخ نمی نهد بر خاک

[...]

بزرگوارا روزت همیشه نوروزست

چو وقت گل همه اوقات عمر تو خوش باد

بدامن تو هر آنکو گلی فشاند بقصد

بسان گل همه عمرض زخار مفرش باد

چو لاله هر که برت رخ نمی نهد بر خاک

[...]

صد سال بقای آن بت مهوش باد

تیر غم او دل من ترکش باد

بر خاک درش بمرد خوش خوش دل من

یارب که دعا کرد که خاکش خوش باد

صد سال بقای آن بت مه‌وش باد

تیر غم او را دل من ترکش باد

بر خاک درش بمرد خوش خوش دل من

یا رب که دعا کرد؟ که خاکش خوش باد

رفت همه زان حظیره خوش باد

جان همه زان ذخیره کش باد

امشب می درد آسمان بی ‌غش باد

در خرمن صبح این شب ما آتش باد

خورشید اگر ز رشک امشب سوزد

نوروز جهان تویی که روزت خوش باد