ز گیسو مشک بر آتش فشانم

چو عودش بر سر آتش نشانم

درون پرده در تو بی نشانم

چنانم سرّ معنی میفشانم

بیا ای راحت جانم که تا جان بر تو افشانم

زمانی با تو بنشینم ز دل این جوش بنشانم

بیا ای راحت جانم که تا جان بر تو افشانم

زمانی با تو بنشینم ز دل این جوش بنشانم

چه داغست این، که هر جا، می نشانم

چه خونست این، که هر سو، می فشانم؟

از آن از دیده گوهر می‌فشانم

که همچون اشک بر چشمت نشانم

بر آب دیده چون سروش نشانم

روانش جان چو گل بر سر نشانم

چه کردم جز وفاداری که دایم

ز جان زهر فراقت را چشانم

نگارینا خبر داری که هر دم

[...]

که در راهت بمردی جان فشانم

دو صد نامرد را در خون نشانم

خیالت در نظر شبها نشانم

ز محرومی سرشک خون فشانم

همان بهتر که بر تختش نشانم

به دست خود به تاجش زر فشانم

بیارم بر سر تختش نشانم

من اندر خدمت او جان فشانم