همی شهر ترکان تو را بس نبود

چو باب تو اندر جهان کس نبود

بر درش لشکر هوس نبود

وز سوار و پیاده کس نبود

روز دین دستِ دست رس نبود

نسب کس شفیع کس نبود

مرد صورت‌پرست کس نبود

هوش او جز سوی هوس نبود

آندم که چرخ را سوی من دسترس نبود

چشم بد سپهر حرون در سپس نبود

و اندر طواف بیهده در کوی کودکی

خوف اذای شحنه و بیم عسس نبود

وقتی که می چکید زلب شیر کودکی

[...]

آندم که چرخ را سوی من دسترس نبود

چشم بد سپهر حرون در سپس نبود

او را که همه ملک جهان بس نبود

می دان به یقین کز هرِ خس نبود

کوته نظری مکن سخن کوته کن

معشوق جهان عاشق هر کس نبود

وگرش در سر این هوس نبود

به معانیش دسترس نبود

گرفتار دنیا چو هر کس نبود

به بادی پریشان چو هر خس نبود

دردا که وصل یار به جز یک نفس نبود

یک جرعه از وصال چشیدیم و بس نبود

شد درد دل فزون که به عیسی دمی چنان

دل خسته‌ای چنین دو نفس هم نفس نبود

بختم ز وصل یک دمه آن مرهمی که ساخت

[...]

تاجان دهم زرشک بمن سر گران شدی

با غیر مهربانیت ای شوخ بس نبود

آیا کدام دلشده دنبال محمل است

امشب که این اثر بفغان جرس نبود

دادیم از جفای تو داد فغان بسی

[...]

روز دین دست دست رس نبود

نسبتِ کس شفیع کس نبود