ترا ایزد از دست او رسته کرد

ببخشود و رای تو پیوسته کرد

گر از درد خواهی روان رسته کرد

به نزدیک آن شو کت او بسته کرد

به پیلسته سنبل همی دسته کرد

به دُر باز پیلسته را خسته کرد

به یک بند هفت آسمان بسته کرد

بدین گوهران کار پیوسته کرد

جهاندار کاین چار پیوسته کرد

همه زورشان با زمین بسته کرد

در آن حمله کان کوه آهسته کرد

صد افکند و صد کشت و صد خسته کرد

در اعضای خاک آب را بسته کرد

ز بس کوفتن کوه را خسته کرد

گاه گل در روی آتش دسته کرد

گاه پل بر روی دریا بسته کرد

مکرهای جبریانم بسته کرد

تیغ چوبینشان تنم را خسته کرد

نیم‌دانش دست او را بسته کرد

جان ببرد الّا که خود را خسته کرد

به نیزه سر و دست او خسته کرد

در رزم و کین بر رخش بسته کرد

به ناخن تن سام را خسته کرد

تو گفتی که بازوی او بسته کرد

سرانجام دست مرا خسته کرد

تو گفتی که گردون مرا بسته کرد

دلبر علاف سودایش مرا دلخسته کرد

عاشقان را چون علف آورد بند و بسته کرد