اگر شلواربند مادر تو

چو بند سفره تو بسته بودی،

نزایید آن جلب تو قلتبان را

جهان از نکبت تو رَسته بودی

اگر او نیز با این خسته بودی

بخوان با من بهم بنشسته بودی

بسی در شوق او بنشسته بودی

که او را عاشقی پیوسته بودی

تو تا بودی ز دنیا خسته بودی

بهر ره جان کنی پیوسته بودی

ولی چون رهگذر بربسته بودی

امیدش منقطع پیوسته بودی

بهر پرده رهش پیوسته بودی

ولکین پردهٔ او بسته بودی

چنان برجش بمه پیوسته بودی

که مه را در شدن ره بسته بودی

دی جعد عنبر افشان برماه بسته بودی

خورشید چاشتگه را رونق شکسته بودی

خوش آنکه با خیالت شب چشم بسته بودم

چون چشم باز کردم پیشم نشسته بودی

حاسد ز بخت وارون گرچه نشست در خون

[...]