گفتم القصه کذا از دست رفت

بایدم یکبار دیگر مست رفت

ز سرها خرد رفت و سرمست رفت

ملک را عنان دل از دست رفت

تا دلم روی چو ماهت را بدید از دست رفت

زلف مشکینش دل مسکین ما بشکست رفت

تا کمانداران ابرویش دل از دستم ببرد

چاره ای دیگر ندارم چونکه تیر از شست رفت

زینهار ای دل ز تیر چشم مستش گوشه گیر

[...]

داشت دلی، آن دلش از دست رفت

بود چو مرغی قفس اشکست رفت

هر کس که پا نهاد بکویت ز دست رفت

هشیار و عاقل آمد و مجنون و مست رفت

زلف تو خواستم که بگیرم دلم ربود

آنم بدست نامد و اینم ز دست رفت

دلبر چو رفت رشته جان گو گسسته باش

[...]

ناصح چو دل نماند نصیحت چه فایده

پندم مده به هرزه که تیرم ز شست رفت

چون ماه نو بمهر تو دل صاف کرده ایم

گر صد هزار بار برین دل شکست رفت

اهلی که بر فرشته ز طاعت سبق گرفت

[...]

وگرنه خدنگ تو از شست رفت

به سر زن که کار تو از دست رفت

بار الها رحم کن برما که کار از دست رفت

باز ناید تیر رفته تیر ما از شست رفت

روزگار ما سیه گردید وموی ما سفید

عمر رفت وروز رفت وروزگار از دست رفت

هرکه را دیدم به عمر خویش بختش شدبلند

[...]

دست‌ هِشت‌ و سوی حق‌ بی‌دست‌ رفت‌

اُشتر کف‌ کرده تا حق‌ مست‌ رفت‌