مرد آزاده خستهٔ چرخ است

نان آزاده بر دگر نرخ است

سنگ و یاقوت هر دو یک نرخ است

وین هم از عکس طبع این چرخ است

نادیده ترا دیدهٔ من دل برخاست

وز سوز فرونشست و خاکستر خاست

یک لحظه که ناگه شودم درد تو کم

از خواب هزار بار عاشق برخاست

ازان گوهر دل آن قوم برخاست

که هر یک را هوای آن گهر خاست

ماه و مهر عقول بی‌چرخ است

مهر و ماه زمانه چون مرخ است

همچنین هر کوکبی کاحمد رخ است

طالع از آن مشرق است و فرخ است