به دریای غمت دل غوطه‌ور بی

مرا داغ فراقت بر جگر بی

به چشمم قطره‌های اشک خونین

تو گویی لالهٔ باغ نظر بی

مدامم دل به راه و دیده تر بی

جام عیشم از خون جگر بی

ز بویت زندگی یابم پس از مرگ

ترا گر بر سر خاکم گذر بی

ز آهم هفت گردون پر شرر بی

اگر آوا کرُم خون جگر بی

ته که از غم دلت هرگز نسوته

کجا از سوته دلها با خبر بی

خوشا آندل که از خود بیخبر بی

ندونه در سفر یا در حضر بی

به کوه و دشت و صحرا همچو مجنون

پی لیلی دوان با چشم تر بی

روزم از شو شُوَم از روز بتر بی

دل آشفته‌ام زیر و زبر بی

شو و روز از فراقت نالهٔ مو

چو آه بینوایان اثر بی

چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی

که یک سر مهربانی دردسر بی

اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت

دل لیلی از آن شوریده‌تر بی

مدامم دل پر از خون جگر بی

مدامم جان حزین بی، دیده تر بی

نشینم بر سر راهت شو و روز

بود روزی ترا بر مو گذر بی

دل از دست غمت زیر و زبر بی

دو چشمانم پُر از خون جگر بی

هر آن یارِ عزیزش نازوَر بی

دلش پر غصه جانش پُر شرر بی

هر آن باغی که نخلش سر به در بی

مدامش باغبون خونین جگر بی

بباید کندنش از بیخ و از بن

اگر بارش همه لعل و گهر بی

شوم از شام یلدا تیره‌تر بی

درد دلم ز بو دردا بتر بی

همه دردا رسن آخر به درمون

درمان درد ما خود بی اثر بی

دل تو کی ز حالم با خبر بی

کجا رحمت به این خونین جگر بی

تو که خونین جگر هرگز نبودی

کی از خونین جگرها با خبر بی

بهر هفته بخور شیرین و چربی

درین معنی مکن با نفس حربی

بگفتا منم اهرن مغربی

هر انگشت دستم بود عقربی

گرد سرت ابطحی و یثربی

خاک درت مشرقی و مغربی

مه ابطحی نیر یثربی

کش آن مشرقی گرد و این مغربی

خصوصا مسجد و حوض ندر بی

که باشد اهل تقوی را مربی

تو را مهر و مه بنده، ای یثربی

یکی یثربی و یکی مغربی