بدریای غمت دل غوطه‌ور بی

مرا داغ فراقت بر جگر بی

ز مژگان خدنگت خورده‌ام تیر

که هر دم سوج دل زان بیشتر بی

مدامم دل براه و دیده تر بی

شراب عیشم از خون جگر بی

ببویت زندگی یابم پس از مرگ

ترا گر بر سر خاکم گذر بی

ز آهم هفت گردون پر شرر بی

زمژگانم روان خون جگر بی

ته که هرگز دلت از غم نسوجه

کجا از سوته دیلانت خبر بی

خوشا آندل که از خود بیخبر بی

ندونه در سفر یا در حضر بی

بکوه و دشت و صحرا همچو مجنون

پی لیلی دوان با چشم تر بی

شبم از روز و روز از شو بتر بی

دل آشفته‌ام زیر و زبر بی

شو و روز از فراقت نالهٔ مو

چو آه سوته جانان پر شرر بی

چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی

که یکسر مهربانی دردسر بی

اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت

دل لیلی از آن شوریده تر بی

مدامم دل پر از خون جگر بی

چو شمع آتش بجان و دیده تر بی

نشینم بر سر راهت شو و روز

که تا روزی ترا بر مو گذر بی

دل از دست غمت زیر و زبر بی

بچشمان اشکم از خون جگر بی

هران یاری چو مو پرناز دیره

دلش پر غصه جانش پر شرر بی

هر آن باغی که نخلش سر بدر بی

مدامش باغبون خونین جگر بی

بباید کندنش از بیخ و از بن

اگر بارش همه لعل و گهر بی

شوم از شام یلدا تیره‌تر بی

درد دلم ز بودردا بتر بی

همه دردا رسن آخر بدرمون

درمان درد ما خود بی اثر بی

دل تو کی ز حالم با خبر بی

کجا رحمت باین خونین جگر بی

تو که خونین جگر هرگز نبودی

کی از خونین جگرها با خبر بی

بهر هفته بخور شیرین و چربی

درین معنی مکن با نفس حربی

بگفتا منم اهرن مغربی

هر انگشت دستم بود عقربی

گرد سرت ابطحی و یثربی

خاک درت مشرقی و مغربی

مه ابطحی نیر یثربی

کش آن مشرقی گرد و این مغربی

خصوصا مسجد و حوض ندر بی

که باشد اهل تقوی را مربی

تو را مهر و مه بنده، ای یثربی

یکی یثربی و یکی مغربی