اکنون که ماه روزه به نقصان در اوفتاد

آه از حجاب حجرهٔ دل بر در اوفتاد

هجران ماه روزه پیام وصال داد

اینک نهیب او به جهان اندر اوفتاد

گوید به چند روز دگر طبع نفس را

[...]

دل در طراز حلقه زلفت در اوفتاد

جان گرچه نقش بست ز دل برتر اوفتاد

در دام طره تو که پر دانه دل است

سیمرغ حسن تو چه عجایب در اوفتاد

دل خو گرفته بر رخ و رخساره تو دید

[...]

جانا چو عکس روی تو بر ساغر اوفتاد

گفتم که آفتاب مگر مه در اوفتاد

سرگشته و شکسته و پر تاب شد دلم

الحق دلم به زلف تو بس در خور اوفتاد

در مشک زلفت ار چه دلم خون گرفت خون

[...]

گلبن شنو که از چمن جان بر اوفتاد

اختر نگر که از فلک دین در اوفتاد

در هجر شست قبضه آن شاه شیر دل

هم پر ز تیر و هم کمر از خنجر اوفتاد

از خلق و خلق گلشکرش بود اینکه گفت

[...]

چو برطرف زابل گذر اوفتاد

جوان را سفر اختیار اوفتاد

رسم امارت از همه عالم بر او فتاد

تاج سعادت از سر گردون در او فتاد

هر بار افسری ز سر افتاد ملک را

دردا و حسرتا که ازین پی سر او فتاد

سر می‌کشید بر فلک از قدر و اعتبار

[...]

رسم امارت از سر عالم بر اوفتاد

تاج سعادت از سر گردون در اوفتاد

دل به دست زلف دلبر اوفتاد

بی تکلف خوب در خور اوفتاد

در خرابات مغان مستانه رفت

غرقه خود را دید خوشتر اوفتاد

بر در میخانه با ساقی نشست

[...]

هفتاد تن ز عشق چو از پا در اوفتاد

پس قرعه اش به نام علی اکبر اوفتاد

دیدار را که نرخ به جان بسته بود عشق

دیگر از آن گذشت و ز جان برتر اوفتاد

بالا گرفت قیمت دیدار حسُن یار

[...]

عکس تو تا بر آینۀ ساغر اوفتاد

عشاق را هوای می اندر سر اوفتاد

دل عاشق دهان تو گردید و تنگ شد

تن مایل میان تو شد لاغر اوفتاد

هندوی خال از پی دزدیدن نمک

[...]