برخیز و نقاب رخ برانداز

شاهی دو سه را به رخ درانداز

به سوی ما نگر چشمی برانداز

وگر فرصت بود بوسی درانداز

چو کردی نیت نیکو مگردان

از آن گلشن گلی بر چاکر انداز

اگر خواهی که روزافزون بود کار

[...]

شمشیر سیاستش سرانداز

شمشیر زبانش گوهر انداز

خلیلم گو نقاب از رخ برانداز

شکستی بر بتان آذر انداز

بسنبل شورها در عالم افکن

بنرگس فتنه ها در کشور انداز

ز زلف عنبرین بگشای بندی

[...]

به ساقی گفت: «جام می درانداز

اساس عقل دستوری برانداز

بیا و پردهٔ هستی برانداز

به خاک نیستی خود را درانداز

برانداز این بنای خودپرستی

ز نو طرحی و فرشی دیگر انداز

سرای عقل ، بنیادی ندارد

[...]

برقع ز رخ قمر برانداز

اسرار نفهته را درانداز

از زلف و رخ آتشی و آبی

در جان و دل مه و خور انداز

صد فتنه و شور و شر برانگیز

[...]

یک صبح ببام آی و ز رخ پرده برانداز

آوازه به عالم زن و خورشید برانداز

زه شد چو کمان تو پی کشتن مردم

گوزه ز کمان اجل ایام برانداز

بربند به شاهی کمر و طوق غلامی

[...]

سودای تک و تاز هوسها ز سر انداز

پرواز به جایی نتوان برد پر انداز

هرجا تویی آشوب همین دود و غبار است

از خویش برآ طرح جهان دگر انداز

شوری‌که ز زیر و بم این پرده شنیدی

[...]

شیرین پسرا خیز و بساط دگر انداز

مسند به‌گذرگاه نسیم سحر انداز

تا چهرهٔ زرین کنم از ساغر گلگون

گلفام می رنگین در جام زر انداز

امروز جز از باده‌ گساری نبود کار

[...]

یک اندک مجمرت بالاتر انداز

سلاسل را به گردن بهتر انداز

گذشتی از بر چشمان فایز

غراب آسا زمانی لنگر انداز