زشت و نافرهخته و نابخردی

آدمی رویی و در باطن بدی

پراگنده در دست هر موبدی

از او بهره‌ای نزد هر بخردی

بگفتا فروغی است این ایزدی

پرستید باید اگر بخردی

چنان شاه پالوده گشت از بدی

که تابید ازو فرّهٔ ایزدی

منم گفت با فرّهٔ ایزدی

همم شهریاری همم موبدی

بر او تیره شد فرّهٔ ایزدی

به کژی گرایید و نابخردی

سپهبد به هر جا که بد موبدی

سخن دان و بیداردل بخردی

دلاور بدو گفت گر بخردی

کسی بی‌بهانه نسازد بدی

که اندیشه‌ای در دلم ایزدی

فراز آمدست از ره بخردی

زمانه بی‌اندوه گشت از بدی

گرفتند هر کس ره ایزدی

به دست چپش بر یکی موبدی

سوی راستش نامور بخردی

که چون رفتی امروز و چون آمدی

که کوتاه باد از تو دست بدی

به مهر تو شد بسته دست بدی

به گرزت گشاده ره ایزدی

بپرسید مر زال را موبدی

ازین تیزهش راه بین بخردی

همه ساله بر بسته دست از بدی

همه روز جسته ره ایزدی

تو مگذار هرگز ره ایزدی

که نیکی ازویست و هم زو بدی

بگردد همی از ره بخردی

ازو دور شد فرهٔ ایزدی

که باشد بدو فرهٔ ایزدی

بتابد ز دیهیم او بخردی

همی گفت بنگر چه کرد از بدی

به گفتار او خیره ایمن شدی

نیاید ز سودابه خود جز بدی

ندانم چه خواهد رسید ایزدی