امروز تو را دسترس فردا نیست

واندیشهٔ فردات به جز سودا نیست

ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست

کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

امروز تو را دسترس فردا نیست،

و اندیشهٔ فردات به جز سودا نیست،

ضایع مکن این دم اَر دلت بیدار است،

کاین باقیِ عمر را بقا پیدا نیست!

این یکی پیر تنگ میدانیست

وآن دگر زال سبحه گردانیست

خداست و خلق جز نور خدا نیست

ولی زو نور او هرگز جدانیست

گر ترا دانش اگر نادانیست

آخر کار تو سرگردانیست

ای دل غم عاشقی تو را تنها نیست

سر نیست که سرگشتهٔ این سودا نیست

پوشیده غمی می خور و بیهوده مجوی

وصلی که سررشتهٔ او پیدا نیست

این مستی من ز بادهٔ حمرا نیست

وین باده به جز در قدح سودا نیست

تو آمده‌ای که بادهٔ من ریزی

من آن باشم که باده‌ام پیدا نیست

کس نیست که اندر هوسی شیدا نیست

کس نیست که اندر سرش این سودا نیست

سررشتهٔ آن ذوق کزو خیزد شوق

پیداست که هست آن ولی پیدا نیست

مرغ کو اندر قفس زندانیست

می‌نجوید رستن از نادانیست

میان مجلس رندان حدیث فردا نیست

بیار باده که حال زمانه پیدا نیست

هر سماعی که نه جاویدانیست

نه سماع است که سرگردانیست

دایم اسباب وصل پیدا نیست

اگر امروز هست فردا نیست

تو از دریا جدایی و عجب بین

ز تو یک لحظه این دریا جدا نیست

خیال کج مکن اینجا و بشناس

که هر کو در خداگم شد خدا نیست

موجود حقیقی بجز از ذات خدا نیست

ماییم صفات و صفت از ذات جدا نیست

موجود حقیقی بجز از ذات خدا نیست

ماییم صفات و صفت از ذات جدا نیست

بلی حق بنده و بنده خدا نیست

ولیکن خلق و حق از هم جدا نیست

بلی حق بنده و بنده خدا نیست

ولیکن خلق و حق از هم جدا نیست

اگر گوئی علی عین خدا نیست

بگو نیز از خدا هرگز جدا نیست

بی پرده بگو علی خدا نیست

لیکن زخدای هم جدا نیست