ره نمایندهٔ تو یزدانست

که پذیرای عقل مردانست

مرغ و حور از بهشت ابدانست

حکمت و دین بهشت یزدانست

ولی میدان که عین درد آنست

که هرگز در دو عالم کس ندانست

نهان بیشک خدا بُد کس ندانست

نمود بود خود را او بدانست

کجادانی تو مر این راز دانست

که کس این سرّ معنی مر ندانست

همه نیکست کز کل دید و دانست

محمد در همه اسرار دانست

هر که روی تو دید جان دانست

لب شیرینت، را همان دانست

حسن تو عالمی بخواهد سوخت

هم در آغاز می توان دانست

نرخ کردی به بوسه ای جانی

[...]

گر چو سندان بود ترا دندان

چون کهن شد ز دردمندانست

در جوانی مرا چو سندان بود

آنچه دندان و وزن دندانست

وین زمانم که نوبت پیری است

[...]

دل قبله خود خاک سر کوی تو دانست

جان طاعت احسن هوس روی تو دانست

محراب دو شد زاهد سجاده نشین را

ز آن روز که محراب دو ابروی تو دانست

عاشق ز دل و دین نظر عقل بپوشید

[...]