نگه کن که این کار فرخ بود

ز بخت آنچ پرسند پاسخ بود

پشت چون خرس بر سر شخ بود

روی چون بوریای مطبخ بود

اژدهای هفت‌سر دوزخ بود

حرص تو دانه‌ست و دوزخ فخ بود

کنون مرمرا روز فرخ بود

که رویم سوی شهر خلخ بود

بگفتند کاین رای فرخ بود

که او در خور شاه خلخ بود

ای آنکه گفتار ترا هوش و روان پاسخ بود

وز آتش عشقت دلم تابنده چون دوزخ بود

مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن

بلبل به تقطیع رجز گویا به شاخ و شخ بود

دوزخ شمر تاریک را و آن شولمن دوزخ بود

[...]

تا از نفس دی مه بر روی زمین یخ بود

سوراخ شما تاریک چون وادی دوزخ بود

ارواح شما حیران در عالم برزخ بود

از جان شما تا تن هفتاد و دو فرسخ بود