عقل بی‌کُحل آشنایی او

بی‌خبر بوده از خدایی او

از نکویی و نیک‌رایی او

راه جستم به آشنایی او

شاد گشتند از آشنایی او

سعی کردند در رهایی او

چون بر آشفتم از جدایی او

راه جستم به روشنایی او

درین نشیمن حرمان مکن به کس پیوند

که هر کسی که نهی دل بر آشنایی او

اگر مخالف طور تو باشد اوضاعش

عذاب روح شود صحبت ریایی او

وگر موافق طبع تو افتد اخلاقش

[...]

که یوسف کو و تخت آرایی او

به محتاجان کرم فرمایی او

عشقِ من شد سببِ خوبی و رعناییِ او

داد، رسوایی من، شهرتِ زیباییِ او

بس که دادم همه‌جا شرحِ دلاراییِ او

شهر پُر گشت ز غوغایِ تماشاییِ او

ممتنع دان ازو جدایی او

همه روشن به روشنایی او

گفتم: اینهم ز پارسایی او

که رمد دیو از آشنایی او

رفتم از بهر پذیرایی او

تا نگیرد قلب سودائی او