بنه ای عدل تو بقای جهان

در کنار جهان سزای جهان

نسیم عدل همی آید از هوای جهان

شعاع بخت همی تابد از لقای جهان

گزارد مژده میمون صدا خروس فلک

فکند سایه خورشید بر همای جهان

جز او که جای ندارد نداند اینکه چه کرد

[...]

ای یک قدح از درد تو دریای جهان

گم کرده جهان از تو سر و پای جهان

خواهد که جهان ز عشق تو پرگیرد

ای غیرت تو ببسته پرهای جهان

صاحب عصر و پیشوای جهان

آن جهان بها بهای جهان

صاحب عصر و مقتدای جهان

آن جهان بها بهای جهان

صاحب عصر و کدخدای جهان

[...]

چو نای بر دل من تنگ شد فضای جهان

رسد به عرش نفیرم ز تنگنای جهان

نه این کبودی چرخ است بلکه شد نیلی

ز زخم سیلی صاحبدلان قفای جهان

مجو دوام طرب زانکه چار حد دارد

[...]

هر کسی کرده است چیزی خوش ز نعمای جهان

وقت را خوش کرده ام من از خوشی های جهان

از جهان و نعمت او داشتم امیدها

کند شد دندان حرص من ز سیمای جهان

خم چه پروا دارد از جوش شراب لاله رنگ؟

[...]

چگونه کس کند آرام در سرای جهان

که کرده اند به آب و هوا بنای جهان

چو ناله ای که مریضی کند به حالت نزع

به گوش هوش چنان می رسد صدای جهان

کبود گشته فلک بسکه پشت پا زده اند

[...]