نباشد فایده زیرا که خاکیم

به عین عاقبت اندر هلاکیم

جهانیم و نه اندر روی خاکیم

که این دم نور قدس و نور پاکیم

چو اول خاک و آخر نیز خاکیم

چه چندین، بهر خاکی سینه چاکیم؟

که گر خاک گردد تن خاکیم

گواهی دهد دل ز جان پاکیم

ز در مران اگر آلوده و هوسناکیم

سگ تو ایم گر آلوده و اگر پاکیم

چه غم ززخم تو ما را غمی که هست این است

که مرهم دل غیری و ما جگر چاکیم

بیک نگاه تو صد جان دهیم و غم نخوریم

[...]

ما بهر هلاک خود هلاکیم

ز الایش آب و خاک پاکیم

عین عشقیم و آن حسنیم

روح محضیم و جان پاکیم

تا دست بهم دهیم خشتیم

[...]

ما خراباتیان بی باکیم

از می وصل حق طربناکیم

رونق افزای عالم ملکوت

مجلس آرای بزم افلاکیم

یابد از مادو کون آرایش

[...]

ما جمله وجودِ پاکِ پاکیم

نه ز آتش و باد و آب و خاکیم

ما جمله وجودِ پاکِ پاکیم

نه ز آتش و باد و آب و خاکیم

من که یکی عُنصُرِ اَفلاکیَم

از چه زبونِ پسری خاکیم

تو جسم تیره‌ای، ما تابناکیم

تو از خاکی و ما از جان پاکیم