شد خزان و در چمن رنگ دگر افلاک ریخت

برگ جمعیت فراهم کن که برگ تاک ریخت

بر مشامم بوی او هرگاه آمد از نسیم

همچو غنچه از گریبانم به دامن چاک ریخت

بر بساط این چمن تا همتم دامن فشاند

[...]

باران چو انجم از فلک گریه تاک ریخت

ابر بهار، رنگ قیامت به خاک ریخت

گفتی به جای قطره باران درین بهار

دامان پر گل از کف گردون به خاک ریخت

چون سینه صدف گهر آبدار کرد

[...]

محتسب امشب سبوی باده ام را پاک ریخت

خون عشرت را ز بی دردی عبث بر خاک ریخت

همچو آب جو که برگ گل برون آرد ز باغ

با سرشکم لخت دل از دیدهٔ غمناک ریخت

هر گیاهی را رسد لاف فلاطونی زدن

[...]

بسا آب، پاکان که در خاک ریخت

چو خون جگر گوشه ی تاک ریخت

بسا آب پاکان که بر خاک ریخت

چو خون جگر گوشه ی تاک ریخت

خونش به خاک معرکه از جسم پاک ریخت

زین آتش آب حق همه الحق به خاک ریخت

عقل‌ طرح هستی‌ از لولاک ریخت‌

عشق‌ بر چشم‌ مطرح خاک ریخت‌

بر زمین آب تعلق پاک ریخت

وز تعین بر سر آن، خاک ریخت