ز کار خود ترا آگاه کردم

به پیگار تو دل یکتاه کردم

چو بر خود رنج ره کوتاه کردم

زمین بوس بساط شاه کردم

ترا از مصلحت آگاه کردم

تو به دانی سخن کوتاه کردم

کنون این نامه سر در راه کردم

ترا از نیک و بد آگاه کردم

ترا از سر حق آگاه کردم

درین معنی سخن کوتاه کردم

منت اینجایگه آگاه کردم

حقیقت این دمت کل شاه کردم

چو از حال خودش آگاه کردم

خجل گشتم سخن کوتاه کردم

ز ذوق خود تو را آگاه کردم

بهانه آفتاب و ماه کردم

امشب تو را به خوبی نسبت به ماه کردم

تو خوب تر ز ماهی، من اشتباه کردم

دوشینه پیش رویت آیینه را نهادم

روز سفید خود را آخر سیاه کردم

هر صبح یاد رویت تا شام گه نمودم

[...]

باز از غم رقیه دل پر ز آه کردم

چون یاد گفتگویش با نعش شاه کردم

گفت ای سر از فراغت جان را تباه کردم

امشب تو را به خوبی نسبت به ماه کردم

تو خوب تر ز ماهی من اشتباه کردم

[...]

باز از غم رقیه دل پر ز آه کردم

چون یاد گفتگویش با نعش شاه کردم

گفت ای سر از فراغت جان را تباه کردم

امشب تو را به خوبی نسبت به ماه کردم

تو خوب تر ز ماهی من اشتباه کردم

روز سفید خود را آخر سیاه کردم

هر شام یود مویت تا صبحگاه کردم

امشب من آنچه کردم از برق آه کردم

صدره به خون طپیدم تا یک نگاه کردم

[...]