یارب دل پاک و جان آگاهم ده

آه شب و گریه سحرگاهم ده

در راه خود اول ز خودم بیخود کن

بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده

یارب دل پاک وجان آگاهم ده

آه شب و گریه سحر گاهم ده

در راه خود اول ز خودم بیخود کن

بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده

یارب دل پاک و جان آگاهم ده

آه شب و گریه سحرگاهم ده

در راه خود اول ز خودم بیخود کن

بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده

سیم را در دل ایچ راه مده

به ملک نامهٔ سیاه مده

جانا! مددی به عمر کوتاهم ده

دورم ز درت خلعتِ درگاهم ده

در مغزِ دلم نشستهای میسوزی

یا بیرون آی یا درون راهم ده

دزد را پیش رخت راه مده

خرنه‌ای خرس را کلاه مده

کاهلی را به خویش راه مده

دل به این آب و این گیاه مده

به در اهل درد راهم ده

به صف عاشقان پناهم ده

غیر شه را به حرم راه مده

به گدا محرمی شاه مده

غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده

افسرده دلم، آه سحرگاهم ده

عمری ست که رو از دو جهان تافته ام

ای قبلهٔ مقبلان، به خود راهم ده