عالم پیر زو جوان گشته

دین و دولت بدو عیان گشته

عسل و می درو روان گشته

آب و شیرش غذای جان گشته

ای به رخ ماه آسمان گشته

وی به قد سرو بوستان گشته

کوی تو با نعیم دولت تو

خوشتر از خلد جاودان گشته

همچو جان عزیز انده تو

[...]

ای سراسر ز لطف جان گشته

فتنه آخرالزمان گشته

پیش روی تو آرزو مرده

سر به پای تو آسمان گشته

ماه در ظل تو برآسوده

[...]

از انبهی ماهی دریا به نهان گشته

انبه شده قالب‌ها تا پرده جان گشته

از فرقت آن دریا چون زهر شده شکر

زهر از هوس دریا آب حیوان گشته

در عشرت آن دریا نی این و نه آن بوده

[...]

صائمان جمله میخوران گشته

عوض ذکر شعر خوان گشته

شمس در ذره ‌ ای نهان گشته

بحر در قطره ‌ ای روان گشته

نفس من زبور خوان گشته

نفسم انجیل را زبان گشته

دلدار مرا دید پریشان گشته

واله شده و بیسر و سامان گشته

با همنفسان خویش میگفت بطنز

کین ابن یمینست بدینسان گشته

در صدف گوهری نهان گشته

آن نهان بر همه عیان گشته

نوجوانی به شخص پیری گفت

که چرا قامتت کمان گشته

پیر خندید و در جوابش گفت

به سرم دور آسمان گشته

من اول چو توجوان بودم

[...]