تا نیامد بر لبم این جان که بود

داشتم آخر کسی زان سان که بود

هیچ میدانی که قرآن خوان که بود

همچو نوری در میان جان که بود

امشب آن ماه دل افروز به مهمان که بود

خط او سبزی لبهای نمکدان که بود

چون خضر شد ز نظر غایب و معلوم نشد

که به تاریکی شب چشمه حیوان که بود

آن لب لعل کز او ماند دهان همه باز

[...]

یارب آن شمع چگل دوش به مهمان که بود

خط او سبزی و لبها نمک خوان که بود

چون خضر شد ز نظر غایب و معلوم نشد

که به تاریکی شب چشمه حیوان که بود

آن لب لعل کزو ماند دهان همه باز

[...]

آشکارا شود چنانکه بود

بنماید به تو همان که بود

گر نماند آن غنچه لب با من چنان خندان که بود

شد مرا از شوق لعلش گریه صد چندان که بود

ای رفیق کوی زهد از من سر و سامان مجوی

خاک شد در راه خوبان هر سر و سامان که بود

امشب افغانم ز چرخ ار نگذرد معذور دار

[...]

کان همه نالش از زبان که بود

وان همه سوزش از فغان که بود

گشتیم پیر و یار همان نوجوان که بود

مردیم و آرزوی دل ما همان که بود

ای سرو، نرگس تو مرا کشت یا قدت؟

بهر خدا که راست بگو آنچنان که بود

کس در زمان حسن وفا از بتان ندید

[...]