در ساحت زمانه ز راحت نشان مخواه

ترکیب عافیت ز مزاج جهان مخواه

در داغ دل بسوز و ز مرهم اثر مجوی

با خویشتن بساز و ز هم‌دم نشان مخواه

اندر قمارخانهٔ چرخ و رباط دهر

[...]

گفت جز کفر از من حیران مخواه

هرک کافر شد ازو ایمان مخواه

لحظه‌ای بی من بقای جان مخواه

هرچ جز من نیست آید، آن مخواه

حاجت خود را جز از سلطان مخواه

چون بخواهی یافت از دربان مخواه

زو حیات عشق خواه و جان مخواه

تو ازو آن رزق خواه و نان مخواه

ای دل، ار تو عاشقی، زین غم خلاص جان مخواه

کار را سامان مجو و درد را درمان مخواه

از بلا و فتنه ترسی، چشم در خوبان منه

بیم چاوشان کنی، در یوزه از سلطان مخواه

یار محمل راند، در ویرانه هجران بمیر

[...]

گر مرد همتی ز مروت نشان مخواه

صد جا شهید شو ، دیت از دشمنان مخواه

بستان زجاج و در جگر افشان و نم مجوی

بشکن سفال و در دهن انداز و نان مخواه

خاک از فلک مخواه و مراد از زمین مجوی

[...]

ای دل غذای روح ازین خاکدان مخواه

طوفان درین تنور مهیاست نان مخواه

گر خانه‌زاد درد‌دلی از دوا گریز

ور خوش‌نشین پنجه گرگی شبان مخواه

در نوش نیش غرقه‌شو و کام دل مجوی

[...]

از سر عشاق در زیر فلک سامان مخواه

اختیار از گوی عاجز در خم چوگان مخواه

از جهان بی وفا با تلخرویی صلح کن

نقش یوسف بر درو دیوار این زندان مخواه

صددرستی شیشه گر را در شکست شیشه هست

[...]

ای دل لباس عاریتی از جهان مخواه

بر دوش، بار منت هفت آسمان مخواه

تا می توان به لخت جگر ساخت، صبر کن

دون همّتانه، از فلک سفله نان مخواه

دل می خراش و قوت نما و غذا مجوی

[...]

همچو جو سرمایه از باران مخواه

بیکران شو در جهان پایان مخواه