یکی گوی در خم چوگان فکند

بدانسانش زی چرخ گردان فکند

لبش پسته شور در جان فکند

چنان چون نمکدان نمکدان فکند

چو تاب در سر آن زلف دلستان فکند

هزار فتنه و آشوب در جهان فکند

چو شور پستهٔ تو تلخیی کند به شکر

هزار شور و شغب در شکرستان فکند

چو خلق را به سر آستین به خود خواند

[...]

ز روزن نظر در شبستان فکند

دلش آتش سینه در جان فکند

آمد نسیم و نکهت گل در جهان فکند

بلبل ز شوق غلغه در بوستان فکند

هم باد نوبهار دل غنچه برگشاد

هم بید سایه بر سر آب روان فکند

شوق فروغ ظلمت گل باز آتشی

[...]

خرقه تن را ز تن جان فکند

بر کتفش خلعت احسان فکند

طفل چمن در بر بستان فکند

نطفه در در رحم کان فکند

شاه اشک از دیده بر دامان فکند

خویش را بر خاک ره گریان فکند