نبود خاصه در جهان سخن

رنگ و بوی سخن چو جان سخن

بدست خاطر من داده شد عنان سخن

زمانه داد زبان مرا بیان سخن

بیان کنم صفت حسن آن کمان ابرو

اگر ببازوی طبع آیدم کمان سخن

سخن بلند به وراست چون بقامت او

[...]

منم که گوهر طبع منست کان سخن

منم که زنده بلفظ منست جان سخن

منم زجمله اقران و همسران امروز

که پیر عقلم خواننده و نوجوان سخن

چو من نروید شاخی زبوستان هنر

[...]

زان زر هوسی که خیزد از کان سخن

چندانکه نسخته ام به میزان سخن

شد مکه به مرتبت سپاهان که دروست

یک گوشه و صدهزار حسان سخن

خاقانی را که هست سلطان سخن

صد لعل فزون نهاد در کان سخن

امروز چنان نمود برهان سخن

کز جمله ربود گو ز میدان سخن

زهی گرفته به تیغ زبان جهان سخن

وقوف یافته ذهن تو بر نهان سخن

زند عطارد، مسمار خامشی برلب

چو خامۀ دو زبانت کند بیان سخن

برای رجم شیاطین جهل ساخته اند

[...]

ای سروری که در دهن نفس ناطقه

دایم بود به مدح تو رطب الّلسان سخن

گاه جدل ز هیبت تو تیر چرخ را

از عجز شهر بند شود در دهان سخن

با رأی تو قضا و قدر گفته گاه سرّ

[...]

حالیا در کشم عنان سخن

زانکه بیحد بود بیان سخن

صدف دُرِّ معانی دُر دریای علوم

بلبل باغ فصاحت گل بستان سخن

ایکه هنگام سخن جان جهان زنده بتست

سخنت تحفه ی جانست و توئی جان سخن

چو شکر می شکند نرخ شکر می شکند

[...]

ز نادان که اسراردان سخن

نباشد بگردان عنان سخن

چون ننالم که خزان گشت گلستان سخن

رفت در موسم گل رونق بستان سخن

در بهاریکه شود نقش قدم چشم براه

رفت در خاک خرد چشمه حیوان سخن

طالب گوهر معنی بکجا روی نهد

[...]

هر که باشد چون قلم از سینه چاکان سخن

سرنمی پیچد به تیغ از خط فرمان سخن

بود اگر تخت سلیمان را روان بر باد حکم

بر نفس فرمانروا باشد سلیمان سخن

از سلیمان سر نمی پیچید اگر دیو و پری

[...]

سهل دان حرف منکران سخن

که ندانند قدر و شان سخن

عقل‌ شد بس‌ تنگ‌ میدان سخن‌

گشته‌ ویلان در بیابان سخن‌