جسم وجانم جسم و جان تو بود

هرچه هست آن من آن تو بود

سفره کهنه کجا درخور نان تو بود

خرمگس هم ز کجا صاحب خوان تو بود

در زمانی که بگویی هله هان تان چه کمست

کو زبانی که مجابات زبان تو بود

گر سیه روی بود زنگی و هندوی توست

[...]

کای ولد جای والد آن تو بود

زانکه پیوسته مهربان تو بود

من از آنِ که شَوَم کو نه ازان تو بُوَد؟

یا چه گویم که نه در لوح و بیان تو بود؟

سخن لب، که تو داری، نتوانم گفتن

ور بگویم سخنی هم ز زبان تو بود

هر زمانم به جهانی دگر اندازی، لیک

[...]

همه جنگ و پیکار زان تو بود

تن سام یل میهمان تو بود

همه شب چشم من و صبح گریبان تو بود

طرفه شوری به سرم از لب خندان تو بود

سر و کارم همه با زلف پریشان تو بود

بنده‌وارم همه شب گوش به فرمان تو بود

تیر تغافل امل تا به کمان تو بود

طعم طعام خود سری تا به دهان تو بود

چون بره‌ای تو فی‌المثل گرگ شبان تو بود

نفس هواپرست تو دشمن جان تو بود

هر که مسکین و پریشان تو بود

خود نمیدانست و مهمان تو بود