هم اکنون بخوانم به تو نام خود

چو بردارم از تیغ کین کام خود

مزن ای سرو با شمشاد او لاف از خرام خود

که رسوایی ندارد تیغ چوبین در نیام خود

شکر که «عباس شه » خلد سیر

کرد چو طی دفتر ایام خود

ساخت گرامی خلفی یادگار

زنده از او کرد همان نام خود

خسرو دین پرور عادل «صفی »

[...]

دهم کام او تا دهم کام خود

کنم نیک چون نام او نام خود

من بیامرزم ز فیض عام خود

خوانده ام غفار مطلق نام خود

می فریبی عامه را زاوهام خود

خویش را ز اضغاث و از احلام خود

وان دگر یک کرده صوفی نام خود

کفرها بنهفته اندر لام خود

در خلیش ملت اوهام خود

در خلیش طبع نافرجام خود

زان تفکر در خود و ایام خود

اندر آغاز خود و انجام خود

دم برآدم تا دمد ز اِنعام خود

آدم اوّل نهاد او نام خود

مکن زشت از جنگ من نام خود

بیندیش لختی زانجام خود

نبشته است در بیستون نام خود

همه داستان های ایام خود