زگردنکشان اوهمال منست

نه چون بنده اوبدسگال منست

چنین گفت کین شیده خال منست

به بالا و مردی همال منست

شکل نظامی که خیال منست

جانور از سحر حلال منست

گفت با من آنچه احوال منست

سینه پر از دانش و قال منست

گر چه که امروز جمال من ست

عاقبت الا مر وبال من ست

حرف سیاهم که وبال منست

سلسله گردن حال منست

خود چه محتاج قیل و قال منست؟

کین سخن‌ها گواه حال منست

نه حلول است حلّ و حال منست

سخنی از من و کمال منست

زندگی موجب ملال منست

عرش و کرسی گواه حال منست

رنگ ایشان ز اشک آل من‌ست

پر هر یک گواه حال من‌ست

شب غم روز من و ماه محن سال منست

روزگاریست که از دست تو این حال منست

بسکه دلتنگ از این زندگی تلخ شدم

مردن اکنون به خدا غایت آمال منست

دوست با هر که شدم دشمن جانم گردید

[...]