تن او را به کردار جامه است راست

که گر بفکند ور بپوشد رواست

ز تو هرچه نتوانی ایزد نخواست

تو آن کن که فرمودت از راه راست

که با رأی ما هر که دل کرد راست

بجویند جمشید را تا کجاست

که برنا اگر چیزجز می نخواست

بدان پس مهمانیی خواست راست

گرین نر را گفت با جفت راست

کنم ، پس شوم جفت آن کم هو است

بدو گفت ارایدو نکه این هست راست

ز یک آرزویم دو شادی بخاست

چو پر دَخته شد جای بر پای خاست

نیایش کنان گفت کای شاه راست

چو خورشید بی کاست بادی و راست

بداندیش چون ماه بگرفته کاست

کدامست ازین جنگیان چپ و راست

سلیحش چه چیزو درفشش کجاست

ز تور اندرون تا که گرشاسب خاست

گذر کرده بُد هفتصد سال راست

جهاندار گفتا چنینست راست

بدین، برز و بالا و چهرش گواست

نه هر جایگه راست گفتن سزاست

فراوان دروغست کان به زراست

چه گردید ایدر چه جای شماست

کزآن سو نشیمنگه اژدهاست

سپهبد بدو گفت جایش کجاست

چه مایست بالاش برگوی راست

توانایی و آفرینش تراست

همی سازی آنچ از توانت سزاست

یل نیو گفت آنکه بدخواه ماست

چنان باد بیچاره کان اژدهاست

میانشان بدین جنگ و پرخاش خاست

سپه نیمه ای بر بهو گشت راست

بر این جهان داد ده پادشاست

دگر مردم پاک دانای راست

همی کرد کار دژ و باره راست

سپه رابه‌شهر اندرون برد خواست

بپرسید گرشاسب کای شاه راست

سپاه بهو چند و اکنون کجاست